Ένα απόβραδο ,τέλος καλοκαιριού ,πρόβαλαν στο κατώφλι μου έξι αποκαμωμένοι άγγελοι.
Μελαμψοί ,μαυροντυμένοι ,με μάτια ανήσυχα . Άπλυτοι, βρωμούσαν δρόμο και πολυκαιρισμένο ιδρώτα ,χωρίς φτερά ,μ ένα δισάκι και τρύπια παπούτσια στα πόδια τους.
Γύρεψαν ένα ποτήρι νερό και σαν το ήπιαν μου έδωσαν την ευχή τους
Ρώτησα από πού έρχονταν και μου απαντήσαν από τον πόλεμο
Ρώτησα που πάνε , προς την ευημερία είπαν κι έγνεψαν κατα το βορρά
Είναι μακρύς ο δρόμος ως κει αντέτεινα , τραχύς ,δύσβατος ,γεμάτος ληστές και κινδύνους
Ερχόμαστε απ την φωτιά μου απάντησαν , κανένας δρόμος δεν μας τρομάζει, έχουμε οδηγό και έδειξαν με το χέρι τον ουρανό, θα φτάσουμε αν Αυτός θέλει .
Τους κοίταξα προσεχτικά , ήταν σχεδόν παιδιά , μέσα στο αγριεμένο απ την κόλαση βλέμμα και τα άγρια απεριποίητα γένια , μια ευγένεια αρχαϊκή και μάτια καθαρά άστραφταν ελπίδα
Πίσω απ τον καθ έναν μια μάνα προσμένει νέα τους κάπου στην ανατολή, γονατιστή σε κάποιο θεό προσεύχεται να τους φυλάει στο δρόμο τους.
Μπροστά τους ένα βιβλίο με λευκές σελίδες ακουμπισμένο σ έναν νέο άγνωστο τόπο τους προσμένει να το γεμίσουν ιστορίες που θα διηγούνται τα παιδιά τους.
Μα πρώτα πρέπει να διαβούν τις συμπληγάδες πέτρες της Γριάς ηπείρου , να περάσουν αλώβητοι από τις επιθέσεις των Λαιστρυγόνων, να βρουν μυστικά περάσματα και να γλιτώσουν από όλα τα μυθικά τέρατα που θ απαντήσουν στη στράτα τους
Έβγαλα ότι βρέθηκε να τους φιλέψω να πάρουν δύναμη . Αγκάλιασα έναν έναν και αποχαιρετιστήκαμε συγκινημένοι. Έκοψα από ένα κλωνί βασιλικό να πάρουν μαζί τους την ευωδιά του ,να τους δίνει κουράγιο
Οι άγγελοι αφού μου δώσαν την ευλογία τους , πήραν το δρόμο τους μέχρι που χάθηκαν απ τα μάτια μου
