Άραγε θα αντιδράσεις; Θα διαμαρτυρηθείς για μια αδικία που γίνεται ακόμα και αν αυτοί που αδικούνται δεν συμμερίζονται τις δικές σου αντιλήψεις και την πολιτική τοποθέτηση;
Διάβασα το κείμενο των απεργών πείνας υγειονομικών που μοιράστηκε στην εκδήλωση που έγινε μπροστά στο Υπουργείο «Υγείας» στην οδό Αριστοτέλους στο κέντρο της Αθήνας. ( https://www.istioforosnews.gr/2022/04/blog-post_369.html) Τόσο αυτό όσο και οι συγκινητικές τοποθετήσεις τους στην εκδήλωση εμπεριείχαν θέσεις που δεν ασπάζομαι . Η αφετηρία και ο τρόπος σκέψεις τους σε μεγάλο βαθμό δεν ταυτίζονται με τον δικό μου.
Άρα τι κάνω; Τους στηρίζω στον αγώνα τους; Κρατώ αποστάσεις; Μένω αμέτοχος; Τι θα πει αμέτοχος σε μια βαρβαρότητα;
Από το 2020 και μετά προοδευτικά κινήματα και άτομα δείχνουν ένα απίστευτο μούδιασμα μπροστά στα διλήμματα που έθεσαν οι εξουσιαστές με αφορμή την υγειονομική κρίση του covid-19. Το δίπολο εμβολιασμένοι- ανεμβολίαστοι εμβόλισε την συνοχή του κινήματος βάζοντάς το σε μια τρομαχτική εσωστρέφεια . Αυτή η ιδεολογική πολεμική μας αποπροσανατόλισε μπερδεύοντας το ζήτημα ενός εμβολιασμού με το ζήτημα της υποχρεωτικότητας. Το ζήτημα της αντιμετώπισης μιας πανδημίας με το ζήτημα της άρσης των ελευθεριών μας . Ευφυέστατο ομολογώ
Φτάσαμε στο σημείο να καταπιούμε ουσιαστικά την απόλυση 10.000 εργαζομένων χωρίς να ανοίξει μύτη. Γιατί περί απόλυσης πρόκειται, με έναν πανέξυπνο αποπροσανατολιστικό τρόπο. Το όνειρο των νεοφιλελεύθερων άριστων που μας κυβερνούν και δεν το είχαν ποτέ κρύψει για ιδιωτικοποίηση της περίθαλψης γίνεται πραγματικότητα με τον πιο εμφατικό τρόπο με μια εκκωφαντική σιωπή που φαντάζει πλέον αποδοχή . Σιωπή αυτή την φορά όχι από το γνώριμο και πάντοτε χρήσιμο κοπάδι αλλά από το όποιο αντιδραστικό στοιχείο έχει απομείνει. Τα ΜΜΕ εντέχνως παρουσιάζουν την όποια αντίδραση σε κάθε έννοια ελευθερίας ως γραφική προβάλλοντας ρασοφόρους , θρησκόληπτους και μακεδονομάχους αποτρέποντας έτσι κάθε υγιές αντιδραστικό στοιχείο να δράσει. Επίσης ευφυέστατο
Η δράση όμως δεν ταυτίζεται με την συμπόρευση. Η αντίδραση σε μια κατάφορη αδικία δεν ζητάει πολιτικά φρονήματα. Στις πλατείες το 2011-12 βρέθηκαν άνθρωποι από πολλούς διαφορετικούς χώρους και αφετηρίες όμως αυτό δεν «μόλεψε» σε καμία περίπτωση τα κινήματα . Κάτι παρόμοιο συνέβη και στην Γαλλία με τα κίτρινα γιλέκα
Ο φόβος της ιδεολογικής καθαρότητας είναι ένας ακόμα φόβος που εκμεταλλεύτηκε το σύστημα για να κάμψει τις όποιες αντιδράσεις και να θριαμβεύσει
Επανερχόμενος στο αρχικό ερώτημα απαντώ: Στεκόμαστε απέναντι και καταγελούμε κάθε αδικία όπου ,όπως και σε όποιους αν συμβαίνει. Από την Υεμένη, τη Συρία και το Αφγανιστάν μέχρι την Ουκρανία και από τις απολύσεις της ΛΑΡΚΟ μέχρι και τους απολυμένους Υγειονομικούς
Με αρχή μας να δρούμε και να καταγγέλλουμε κάθε αδικία που υφίστανται οι συνάνθρωποί μας ή εμείς οι ίδιοι , ο αγώνας για την ζωή , την ελευθερία και την ισότητα θα είναι το μετερίζι μας . Μόνο με τον τρόπο αυτό δεν θα αφήσουμε πραγματικό χώρο ούτε στο σύστημα (Εξουσία - Κεφάλαιο) ούτε στους παραστάτες του τα ΜΜΕ να μας διαβάλουν με ψευτοδιλήμματα και να μας αποπροσανατολίζουν . Στο πεζοδρόμιο της Αριστοτέλους μπροστά στο υπουργείο υγείας με κίνδυνο της ζωής τους , αγνοημένοι από όλα τα μέσα σαν να μην υπήρξαν ποτέ , αγωνίζονται 6 εργαζόμενοι απεργοί πείνας που έχουν αδίκως απολυθεί οπως και οι 10.000 συνάδελφοί τους. Όπως δεν ρωτώ κανέναν πρόσφυγα για τα πολιτικά του φρονήματα ή την θρησκεία του για να προσφέρω την αλληλεγγύη μου έτσι θα κάνω και με αυτούς τους απεργούς πείνας.
ΑΡΚΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ
Comments